-
اندازه متن
+
طرح اعطای وام بدون ضامن با هدف کاهش شکاف شمول مالی، به‌ویژه برای دهک‌های پایین جامعه طراحی شده است. داده‌های آماری نشان می‌دهد دسترسی اقشار کم‌برخوردار به تسهیلات بانکی بسیار محدود بوده و این نابرابری باعث تعمیق شکاف اقتصادی و فشار معیشتی بر آن‌ها شده است. از این رو، اعطای وام بدون ضامن به عنوان راهکاری کوتاه‌مدت برای جبران این محرومیت و بازسازی اعتبار مالی خانوارهای آسیب‌پذیر مطرح شده است. در این طرح، خانوارهای مشمول از طریق یک الگوریتم رفاهی توسط وزارت رفاه شناسایی می‌شوند و بدون نیاز به ضامن، با ضمانت جمعی صندوق‌های دولتی، تسهیلات دریافت می‌کنند.
موفقیت این طرح وابسته به تعامل هماهنگ میان بانک مرکزی، بانک‌ها، صندوق‌های ضمانت و وزارت رفاه است. بانک‌ها دغدغه‌هایی مانند صلاحیت متقاضی، تأمین منابع و زیرساخت اجرایی دارند؛ صندوق‌های ضمانت نیز در پی ایجاد منطق اقتصادی برای صدور ضمانت‌نامه‌ها و تأمین منابع لازم برای جبران نکول هستند. برای مصرف‌کنندگان نهایی نیز نیاز به فرهنگ‌سازی، تعریف مشوق‌های خوش‌حسابی و سازوکارهایی برای افزایش اعتبار بانکی وجود دارد.
تأمین مالی طرح می‌تواند از منابعی چون کاهش سهم سایر تکالیف بانکی، کاهش نرخ ذخیره قانونی، ایجاد خط اعتباری مستقل توسط بانک مرکزی، استفاده از تبصره ۱۸ بودجه، معافیت ترازنامه‌ای و منابع یارانه‌ها انجام شود. از منظر صندوق‌های ضمانت، دولت باید کارمزد صدور ضمانت (۱ درصد) و پوشش نکول احتمالی (۵ درصد) را بپردازد تا ضمانت جمعی برای اعطای تسهیلات به ۱۰ هزار خانوار فراهم گردد. با بازپرداخت هر مرحله وام، اعتبار خانوار افزایش یافته و امکان مشارکت خانوارهای جدید در طرح فراهم می‌شود.
برای شناسایی دقیق مشمولان، اطلاعات هزینه و درآمد از پایگاه رفاه ایرانیان و داده‌های تراکنش‌های بانکی استفاده خواهد شد. شکاف بین هزینه‌های ضروری و درآمد خانوار، یکی از معیارهای تشخیص سطح نیاز مالی است. این مدل با در نظر گرفتن شاخص‌هایی مانند دارایی، جواز صنفی، سالمندی، معلولیت و موقعیت جغرافیایی، خانوارها را برای دریافت وام اولویت‌بندی می‌کند. در نهایت، این طرح می‌کوشد با فراهم‌کردن دسترسی عادلانه به منابع بانکی، فشار اقتصادی دهک‌های پایین را کاهش داده و اعتبار مالی آنان را بازسازی کند.
#وزارت_تعاون_کار_و_رفاه_اجتماعی
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟