گزارش حاضر به تحلیل پیامدهای اجرای طرح «دارویار» میپردازد؛ طرحی که با هدف انتقال یارانه دارو از ابتدای زنجیره (تامینکننده) به انتهای آن (بیمهها و بیماران) طراحی شد، اما در عمل با ناکارآمدی شدید در تأمین مالی، زنجیره دارویی کشور را با بحرانی کمسابقه مواجه ساخت.
با حذف ارز ترجیحی ۴۲۰۰ تومانی و جایگزینی آن با ارز نیمایی، قیمت دارو افزایش یافت، در حالی که منابع ریالی حاصل از این جهش قیمتی، بهصورت مستقیم به بیمهها منتقل نشد. این عدم انتقال موجب اختلال در پرداختها، افزایش بدهی شرکتهای پخش، کاهش ذخایر استراتژیک دارو، رشد بازار سیاه، و افزایش پرداخت از جیب بیماران تا ۵۲.۸۴ درصد در پنجک اول هزینهای شد.
از جمله دیگر پیامدهای اجرای نامناسب طرح میتوان به این موارد اشاره کرد:
-
کمبود گسترده داروهای حیاتی حتی برای بیماریهای رایج کودکان؛
-
افزایش آسیبپذیری بیماران و صنعت دارو در برابر نوسانات نرخ ارز؛
-
افزایش پرداخت از جیب در حوزه تجهیزات پزشکی؛
-
تضعیف عملکرد بیمهها و سردرگمی داروخانهها؛
-
و فشار مضاعف بر تولیدکنندگان دارو در غیاب سازوکار جبرانی مؤثر.
گزارش با ارائه تحلیلی ساختاری از اختلالات زنجیره تأمین دارو، تأکید میکند که طراحی غلط مدل مالی دارویار (فاقد اتصال مستقیم منابع ارزی آزادشده به بیمهها) عامل اصلی بحران است و پیشنهاد میکند که در بودجه ۱۴۰۴، منابع حاصل از فروش ارز دارویی به صورت مستقیم و نشاندار در اختیار بیمههای پایه قرار گیرد تا هزینههای ناشی از آزادسازی ارز پوشش داده شود.
برای مطالعه متن کامل کلیک کنید
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟